سبزوار پـارکور | آمـوزش تخصصی پارکور و فری رانینگ

زیبایی پارکور در این است که هر کسی می تواند وارد آن شده و پیشرفت کند. فقط اراده مهم است. هیچ قانون مدوی برای پیروی وجود ندارد ولی قویا تاکید می کنیم که پایه ها و اساس ها بسیار توجه کنید. در پایان دارا بودن فیزیک مناسب پیشرفت شما را آسان تر می کند زیرا شما بنیان محکم برای ساختن روی آن دارید.

اساس پارکور می تواند مربوط به کونگ فو یا هنر های رزمی باشد. قانون ٫ نیاز و ماهیت پارکور می باشد. قانون داشتن پارکور نیاز است ولی ضروری نیست. همه می توانند یک پرش بلند انجام دهند٫ تفاوت آن در فرود آمدن است. بعضی به خاطر فرود نا مناسب آسیب می بینند در حالی که دیگران حتی کوچکترین ضربه ای احساس نمی کنند به دلیل این که آن ها برای نرم بودن این حرکت تمرین کرده اند.این جاست که ابعاد پارکور مطرح می شود : بعد تکنیک ( کار کردن روی کیفیت حرکت و افزایش قدرت درک شرایط ) و بعد احساس ( احساس روان بودن ). این مهم است پارکور را مجموعه ای از این دو بهد به صورت کاملا مرتبط با یکدیگر بدانیم. امروزه افرادی ( مانند اسکیت بازها ) از محافظ و گارد استفاده می کنند ولی ما دوست نداریم از گارد استفاده کنیم یا بر روی تشک بپربم زیرا این کار ریسک و خطر را از ما می گیرد در حالی که ما به آن نیاز داریم تا به جلو برویم و بر موانع پیروز شویم . باید زمین خوردن را بپذیرید٫زخمی شوید و آسیب ببینید ( ولی نه آسیب جدی!). این برای یادگیری و پیشرفت مهم است و ما را قوی تر می کند.

پارکور از ورزشهای گوناگون که به طور کلی ورزش های شهری مانند اسکیت برد و ... و هنرهای رزمی و البته آموزش های پدر دیوید متولد شد. این تمام چیزهایی است که موثر بودند و باعث شدند که پارکور درلیزس جایی که نیمه شهری و نیمه طبیعی است متولد شود. پارکور در حال حاضر از یک بازی بچگانه به یک هنر تبدیل شده است ٫هنر زندگی کردن ٫هنر حرکت کردن. این درست نیست فکر کنید با بزرگتر شدن باید این ورزش را کنار بگذارید. در این زمینه بروس لی می گوید " بازی کنید ولی جدی تر" ما می توانیم در مورد هنر پریدن٫ هنر گذر از موانع ٫ هنر تغییر مکان صحبت کنیم اما تعریف آن اهمیتی ندارد. سباستین نام دیگری به جز پارکور برای این ورزش پیشنهاد نمی کند. این نقش دیگران است که بگویند این یک هنر است یا نه. به هر حال ما هنوز راه درازی تا رسیدن به هدف نهایی پیش رو داریم. امروز سباستین پارکور را به تعدادی از افراد به نام انتقال داده تا باعث گسترش این ورزش شود. سباستین همان قدر از آنان آموخته که آن ها از سباستین آموخته اند. ما به قابلیت ها و افکار یکدیگر نیاز داریم تا این ورزش را توسعه دهیم. هر کس با انگیزه خودش وارد این ورزش می شود ٫به همین سادگی. تنها دلیل وارد شدن به این ورزش عشق به این هنر می باشد. "روزی که همه چیز مسطح باشد ٫ما خواهیم مرد " یک مانع ٫در حالت معمولی ما را از ادامه حرکت باز خواهد داشت ٫ ما را فلج می کند ! ولی در پارکور هر چیزی که به عنوان مهنع دیده می شود ٫ وسیله ایست برای حرکت کردن و به جلو رفتن.

پارکور به طور اساسی هنر حرکت کردن است وقتی که ورزشکار از موانع موجود در محیط اطرافش برای ایجاد شیوه های حرکتی جدید و زیبا استفاده کند.پارکور شامل دویدن, پریدن , جهش و صعود کردن می باشد. به طوری که هدف نهایی این است که این حرکات در روان ترین حالت انجام شود. برای افراد ناآشنا با پارکور بهترین تصویر قابل رسم این است که کاری که ما انجام می دهیم تقریبا شبیه ماتریکس یا اسپایدرمن بدون نیاز به جلوه های ویژه می باشد.چیزی که شما در پیش رو دارید یک نظم و آمودگی عمیق می باشد. در ابتدا شما خودتان را در حال تمرین تعداد زیادی حرکت تنها می یابیدولی وقتی که ماهرتر شدید ٫متوجه می شوید که به صورت خود به خود حرکات را با هدف تبدیل شدن به یک حرکت روان و بدون تردید به هم متصل می کنید.

بیاییم به تفاوت این دو بپردازیم:

دو آزاد در ابتدا معادل انگلیسی واژهٔ پارکور بود، اما اکنون خود به عنوان شاخه‌ای مستقل از ورزش شناخته می‌شود. دو آزاد در مقایسه با پارکور دارای حرکاتی با جزئیات بیشتر است. حرکات دو آزاد مانند چرخش‌ها و گردش‌ها برای خلاقانه‌تر شدن، زیبایی و جذاب شدن ورزش است.
هدف پارکور رسیدن سریع و کارا و در مسیری مستقیم است، در حالی که دو آزاد هنر حرکت کردن در محیط اطراف، به هر صورت دلخواه و در مسیر دلخواه است.دوندگان آزاد حرکاتی را تمرین کرده و به کار می‌گیرند که لزوماً برای غلبه کردن بر موانع انجام نمی‌شود. مهم‌ترین عنصر در دو آزاد، هارمونی بین دونده و مانع است و حرکات باید بدیع، زیبا و خلاقانه باشد.

در تاریخ ۶ آوریل ۲۰۱۲ دیوید بل نامه ای سرگشاده منتشر کرد . تا بار دیگر بر فلسفه پارکور مبنی بر در حرکت بودن (در مقابل حرکات آکروباتیک تنها)، پارکور کردن برای سالم بودن (در مقابل تمرین های بی منطق که باعث آسیب دیدگی می شوند) و لذت بردن شخصی از پارکور کردن (در مقابل پارکور کردن برای دیده شدن توسط بقیه) تاکید کرد. این متن در همان موقع توسط امیرحسین ایمانی ترجمه شد و در مجله پارکور و دوآزاد ایران شماره ۴ منتشر شد...